Çocuktaki yaratıcılığın gelişmesini sağlamada, psikodrama oyun yönteminin önemli bir etken olduğu göz ardı edilemez. Hemen hemen her düzeydeki eğitim sistemindeki Öğrencilerde yaratıcılık yeteneğinin gelişmesini sağlamak için bazı özgün yöntemlere başvurmamız gerekmektedir. Günümüzde okulun işlevi, sadece kitabî bilgileri öğrencilere papağan gibi tekrarlamaktan İbaret olmamalıdır. Eğer yaratıcılığı bir süreç olarak algılarsak, bu sürecin nasıl geliştirilebileceğine dair bazı öğretim ve eğitim stratejilerini de geliştirmemiz gerekmektedir. Bu çalışmada, önce herkesçe değişik yorumlanan yaratıcılık kavramının çeşitli eğitim uzmanlarınca nasıl algılandığını inceledik. Daha sonra yaratıcılığın bir bireyde ortaya çıkmasını sağlayan altı ayrı etkenin neler olduğu üzerinde durduk. Gördük ki sanıldığının aksine, yaratıcılık bireysel olmaktan çok ve kendiliğinden ortaya çıkan bir yetenek olmaktan ziyade, psikolojik olduğu kadar, sosyolojik bir boyutu da olan öğrenciler arasındaki iletişim ve etkileşim sonucunda ortaya çıkan bir olgudur. İşte bunun İçindir ki yaratıcılığı tanımlayabilmek ve onu ortaya çıkaran etkenleri inceleyebilmek için hem eğitim, hem psikoloji, hem sosyoloji hem de dilbilim boyutu olan bir yönteme başvurduk. Moreno, Anzieu ve Freud çocuklarda yaratıcılığı geliştirirken psikodrama oyun yöntemlerinin ne kadar gerekli olduğuna dikkat çekiyorlar ve âdeta oyun ve yaratıcılığı birbiriyle özdeş tutarlar. Freud çocukların oyunlarında, sanat ve şiir/e ilgili etkinliklerin ilk izlerini görür. Ona göre gerçek prensibi ve oyun prensibi birbirine zıt olan, çelişen şeyler değil, aksine birbirini tamamlayan süreçlerdir. Dil öğretmenleri olarak bizler de sınıflarımızda öğrencilerin dil yeteneklerini geliştirecek yaratıcı oyunlara başvurmamız gerekir. Aksi takdirde, öğrencileri sadece bazı kalıplaşmış modelleri tekrar eden, yaratıcılık potansiyellerini kullanamayan edilgen kişilere dönüştürürüz.