2005 yılında uygulamaya konulan "Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programı"nın tasarımında yapılandırmacı öğrenme kuramı odağa alınmıştır. Ancak, kuram odaklı bakış açısı, öğretim sürecinin bileşenlerini karşıt olarak konumlandırmakta, öğretim disiplinleri arasındaki farkları görmezden gelmektedir. Nitekim, yapılandırmacı kurama odaklanılarak düzenlenen öğretim uygulamaları, anadili öğretiminin doğası ile tam olarak uyuşmamaktadır. Bu bağlamda, disiplin odaklı bakış açısı benimsenerek, yapılandırmacı kuramın anadili öğretimi açısından işlevselliğinin ortaya konması, anadili öğretiminin daha etkili ve verimli kılınabilmesi açısından önem taşımaktadır. Bu çalışmada, yapılandırmacı öğrenme kuramı felsefi temellerini de içerecek biçimde tanıtılmış; anadili öğretimi odak noktaya alınarak, bu kurama dayalı ilke, varsayım ve önermelerin işlevsellikleri irdelenmiş; bu ilke, varsayım ve önermelerin anadili öğretiminde hangi amaca yönelik ve nasıl bir anlayışla kullanılabileceği somut bir biçimde ortaya konmaya çalışılmıştır.