Klasik edebiyatımızda anlam genellikle beyit içinde tanımlanır. Ancak, yaygın olmamakla beraber anlamın diğer beyitlere taştığı ve ifadenin sona gelen beyit ya da beyitlerde tamamlandığı da görülür. Nadir olmakla birlikte hüküm ilk beyitte belirtilir, ancak bu hüküm (meselâ; gazelde) devam eden bütün beyitlerin başlangıçta söylenmiş hükmü olur. Beyitteki bütünlük, anlam bütünlüğü ve gramer bütünlüğü olarak iki şekilde düşünülebilir. Bu türden örneklerin Türk Dili ve Edebiyatı ders kitaplarına öğretimin ilk basamaklarında alınması yerine sonraki aşamalarda alınması daha uygun olacaktır. Alınması durumunda ise anlaşılmaları için cümle yapılarının muhakkak şekilde açıklanması gerekir. Aksi takdirde, öğrenciler beyitleri anlamakta güçlük çekebilir, konuya ve derse ilgileri azalabilir.