Bilindiği gibi nezaket ve nezaketsizlik olguları toplumbilim, budunbilim, psikoloji, dilbilim, pragmatik ve kültürlerarası pragmatiğin ortak araştırma konularından biridir. Dilde nezaketsizliğin tanımının yapılması önce nezaketin tam ve doğru bir tanımını gerektirir. Oysa bazı toplumsal etkileşim ortamlarında, her ne kadar her iki olgu için de evrensel, dolayısıyla ortak stratejiler var olduğu kanısı yaygınsa da, bu stratejilerin tanım ve kullanımları bir kültürden diğerine değişkenlik gösterebilmektedir. G. Leech'in maksimlerine dayanarak nezaketin sözlü ya da sözsüz biçimde davranışa dönüşmediği durumlarda nezaketin olmadığını varsayarsak, bu, nezaket, nezaketsizlik ve kabalık olguları arasındaki sınırları çizebilme, hangisinin nerede başlayıp nerede bittiğini yorumlayabilme konusunda bir başlangıç noktası oluşturabilir. Bu durumda örneğin, bir bireyin bir başka bir bireyi utandıracak ya da rahatsız edecek davranışlardan ve bireysel özel alana girmekten kaçınmaması nezaketsizlik olarak yorumlanabilir. Ancak tam bu noktada devreye giren kültürel değerler ve yargılar olası tanım ve yorumların her toplumda ve kültürde aynı olamayacağını gösterir. Bu da kültürlerarası iletişimin sağlanıp sağlanamaması konusunda son derece önemli bir ölçüttür. Bu çalışma öncelikle, kültürlerarası pragmatik bakış açısıyla, dil düzeyinde nezaketsizliğin göstergelerinden bazılarını Fransızca ve Türkçe'de çeşitli sözlü İletişim örneklerine dayanarak ve karşılaştırmalı olarak incelemeyi amaçlamaktadır.