Bu çalışmanın amacı, 8. sınıf üstün yetenekli öğrencilerin bilimsel yaratıcılık düzeylerinin anomalik durumlar ile oluşturulmuş dayanaklandırma (argümantasyon) süreci ile nasıl değişeceğini araştırmaktır. Anomalik durumların teorik olarak ortaya konmuş evrensel bir yasaya aykırı davranan istisnai durumlar olduğu bilinmektedir (Schulz, Goodman, Tenenbaum ve Jenkins, 2008). Dayanaklandırma ise veriler neticesinde gelişen iddianın gerekçeler ve sınırlayıcılar ile desteklenerek sistematikleştirilmesi ile oluşan bir dayanaklandırma modelidir (Erduran, Simon ve Osborn, 2004). Araştırmanın çalışma grubunu, BİLSEM’de eğitim gören, 8. sınıf 13 üstün yetenekli öğrenci oluşturmaktadır. Çalışmada deneysel desenlerden yarı deneysel desen modelinden yararlanılmıştır. Veri toplama aracı olarak Bilimsel Yaratıcılık Soru Formu, Anomalik Durum Fikir Envanteri I ve Anomalik Durum Fikir Envanteri II kullanılmıştır. Elde edilen nicel veriler Wilcoxon işaretli sıralar testi, çizgi grafik, frekans, ortalama ve standart sapmaların belirlenmesi yoluyla analiz edilmiştir. Nitel veriler ise var olan Toulmin argümantasyon çerçevesi kriter alınarak tanımlayıcı analiz yardımıyla analiz edilmiştir. Analizler sonucunda katılımcıların başlangıçta kendilerine sunulan durumları anomalik olarak kabul ettikleri belirlenmiştir. Uygulama sonucunda ise bilimsel yaratıcılığın akıcılık ve esneklik boyutlarında anlamlı bir farklılık bulunmadığı belirlenmiştir. Bununla beraber anomalik durumlara odaklı dayanaklandırma sürecinin bilimsel yaratıcılığın alt boyutları olan orijinallik ve derinlik boyutlarını geliştirdiği tespit edilmiştir. Ayrıca öğrencilerin dayanaklandırma sürecinde zengin bir argümantasyon yürüttükleri şemalarla ortaya konmuştur. Sonuç olarak zengin bir anomalik durum odaklı dayanaklandırma sürecinin bilimsel yaratıcılığı geliştirmede etkili olduğu özellikle derinlik ve orijinallik boyutlarına katkı sağladığı belirlenmiştir.