Araştırmanın amacı, tek ebeveynli çocukların aile yaşantılarına ilişkin duygu, düşünce, deneyimlerinin ve yaşantılarına etkisinin çocukların anlatıları aracılığıyla ortaya konmasıdır. Araştırmada yöntemsel olarak, fenomenolojik bakış açısı tercih edilmiştir. Ölçüt örnekleme yöntemiyle oluşturulan çalışma grubunda 11 boşanma ve 10 ölüm sonucu tek ebeveynli çocuk yer almıştır. Bu araştırmada betimsel analiz ve içerik analizi kullanılarak veriler çözümlenmiştir. Araştırmanın amacı kapsamında, katılımcılarla yarı yapılandırılmış görüşme yapılmıştır. Sonuçta; boşanma sonrası her iki ebeveyniyle/ birlikte kaldığı ebeveyniyle olumlu ilişkiye sahip, yaşam standartlarında önemli bir değişiklik yaşamayan ve ebeveynleri/ebeveyni tarafından ihtiyaçları karşılanan katılımcıların olumlu yaşam deneyimlerine sahip olduğu ancak bunların yaşanmadığı durumlarda ise olumsuz yaşam deneyimlerinin ortaya çıktığı belirlenmiştir. Ölüm sonucu tek ebeveynli çocuklarda, yas sürecini sağlıklı yaşayan, hayatta kalan ebeveyni tarafından ihtiyaçları karşılanan, yaşam standartlarında önemli değişiklik yaşamayan, aile içi ve sosyal destek görenlerin olumlu yaşam deneyimlerine sahip olduğu ancak bunların gerçekleşmediği durumlarda ise olumsuz deneyimlerin ortaya çıktığı belirlenmiştir.