Türklerde, eski Türk takviminin ıslah edilmesi ve yazının yaygınlaştırılması gibi durumlar oldukça geniş bir eğitim-öğretim teşkilatının varlığını ortaya koyan sağlam delillerdir. Yalnız dönemi için değil, asırlar boyunca tarihten ibret alınması düşüncesi ile taşlara kazılarak herkesin görebileceği meydanlara dikilen kitabeler, Türk toplumunda geniş bir okur-yazar kesiminin bulunduğunu göstermektedir. Yine, pozitif bilgiye verilen önemi gösteren bir diğer kanıt da 11. yy. eserlerinden Kutadgu Bilig'dİr. Burada eğitim-öğretime yer veren beyitler pek çok olup konu çeşitliliğiyle de dikkati çekmektedir. Bunlar, baba-çocuk ilişkisi, çocuk terbiyesi ve tavsiyeler, öğrenmenin yaşadıkça sürmesi, görüp öğrenmenin Önemi, öğreten ve öğrenenin insan olabileceği, akıl ve bilginin değeri, İnsanın bilgiyle yükseleceği, dünyaya bilgi ile hakimiyet sağlayacağı, kitabın önemi, bilinenlerin yazıya aktarılmasının önemi, kalem-kılıç ilişkisi, törelerin etkisi, emeğe saygı, yeteneklerin değerlendirilmesi, davranış güzelliğinin takdir edilmesi vb. şekillerdedir.