Üretilen her yeni teknoloji ürünü bir birikim sonucu ortaya çıkar. İçinden çıktığı toplumu, kültürünü etkiler. Hakkında düşünülen şeylerin yapısını değiştirir, simgelerin niteliğini ve yeni düşüncelerin geliştirildiği alanın doğasını, bir başka deyişle toplumun yapısını değiştirir. 20 yüzyılın sonu ve içinde yaşadığımız 21.yüzyılın başında dünya tarihi, görülmemiş bir hızla teknoloji alanında yeniliklere tanık olmuştur. Bu süreçte kitle iletişim araçları bizleri yeni baştan biçimlendirerek yaşam tarzlarımızı, ilişkilerimizi, algılama ve ifade şekillerimizi değiştirmiştir. Tiyatroda medya teknolojilerinin kullanımı öteden beri rastlanan bir durumdur. Yetişkin tiyatrosunda özellikle politik belgesel tiyatroda kullanılan, anlatılan konuyu destekleyen bir takım görüntüler, filmler, fotoğraflar, dokümanlar seyirciye olaya çok yönlü bakmasında yardımcı olur. Teknik olarak da yönetmene, gidilemeyecek mekânlara, zamanlara gitme, ortam oluşturma konusunda kolaylık sağlar. Son yıllarda çocuk tiyatrosunda da medya teknolojilerinin kullanımı sıkça karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışma kapsamında çocuk tiyatrosunda teknoloji kullanımı karşısında çocukların tepkileri incelenmiştir. Oyun sırasında, seyirci-çocuklar üzerinde yapılan gözlemlerde, oyuncunun olmadığı, sadece görüntülerin yer aldığı sahnelerde çocukların sahneyle ilgilenmediği görülmüştür. Bunun birçok nedeni olabilir. Çocuklar için görüntülerin yeterince ilginç olmaması ya da günlük yaşamlarında medya ile iç içe ses ve görüntü bombardımanı altında olmaları gibi… Ancak çeşitli tekniklerin bir arada kullanıldığı, aynı zamanda oyuncunun da bulunduğu sahnelerde, çocukların genellikle oyuncuyu takip ettiği görülmüştür. Oyun sırasında medya dünyasında ve ses ve görüntü bombardımanındaki çocukların tepkileri yapılandırılmamış gözlem tekniğine göre gözlenerek elde edilen sonuçlar bu çalışmanın konusunu oluşturmaktadır.