Yaşamımızın vazgeçilmez bir parçası olan matematiği günlük hayatımızda kullanma gereksinimi günümüz bilgi toplumlarında bireylerin temel matematiksel becerilere sahip olmaları beklentisini de beraberinde getirmektedir. Geleneksel matematik eğitimi öğrencilerin kavramları ve stratejileri öğrenerek çözüme ulaşmalarını savunurken, son dönemlerde ortaya çıkan aktif öğrenme anlayışı öğrencilerin matematiği kendi anlayışlarıyla kavramaları gerektiğini savunmaktadır. Aktif öğrenmenin eğitim uygulamalarından birisi olan probleme dayalı öğrenme ise öğrencilerin araştırma yeteneklerini güçlendiren, teorilerle uygulamalar arasında ilişki kurmalarını sağlayan ve karşılaştıkları problemlere geçerli çözümler üretebilme yeteneklerini geliştiren öğrenen merkezli bir öğrenme yaklaşımıdır (Savery, 2006). Bu araştırmada, matematik derslerinde probleme dayalı öğrenme yönteminin uygulandığı fakültelerde bulunan eğitim yönlendiricilerinin ve öğrencilerin, sürece yönelik görüşlerinin karşılaştırmalı olarak belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemini Dokuz Eylül Üniversitesi'nin çeşitli bölümlerinde probleme dayalı öğrenme sürecini gerçekleştiren 24 öğretim üyesi ile 27 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada araştırmacı tarafından geliştirilmiş iki görüşme formu kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda, eğitim yönlendiricilerinin ve öğrencilerin görüşlerinin paralellik gösterdiği, her iki grubun da probleme dayalı öğrenmenin, bireyleri kazanımlara ulaştırmada etkili bir yöntem olduğunu belirttikleri; fakat yöntemin sistemden ve uygulamadan kaynaklanan bazı olumsuzluklarının bulunduğunu dile getirdikleri görülmektedir. Ayrıca hem eğitim yönlendiricileri hem de öğrencilerin probleme dayalı öğrenmenin öğrencilerin matematiğe yönelik tutumlarını olumlu yönde etkilediğini ve matematik öğretiminde verimli bir şekilde uygulanabileceğini düşündükleri, yöntemin klasik eğitim ile harmanlanarak uygulanmasının ise bu verimi artıracağına inandıkları görülmektedir.